Το λεωφορείο βρίσκεται στην αφετηρία μερικά λεπτά πριν τις πέντε, στον δρόμο με τα σχολεία που εκείνη την ώρα είναι έρημα και σκοτεινά .
Μαζεύονται σχεδόν καμιά δεκαριά.
Κάθομαι στο τελευταίο κάθισμα δεξιά εκτός κι αν ο ηλικιωμένος , που μάλλον θα έπρεπε να είχε πάρει σύνταξη αλλά ακόμη εργάζεται περιστασιακά ,καθίσει πρώτος, οπότε πιάνω το άλλο γωνιακό πίσω κάθισμα.
Αφήνω το παράθυρο λίγο ανοιχτό για να έρχεται αέρας στο πρόσωπο.
Κάποιος κάνει το πρώτο τσιγάρο ακριβώς έξω από την πόρτα και την ώρα που ο οδηγός βάζει εμπρός την μηχανή το σβήνει και μπαίνει μέσα.
Δυο τύποι κάνουν σχόλια για παραπάνω άρωμα στην σκόνη , για ονόματα και στέκια προμηθευτών.
Σχεδόν καθημερινά συναντάς τα ίδια πρόσωπα στο λεωφορείο , ή εβδομάδα πάρα βδομάδα για τους έχοντες κυλιόμενο ωράριο .
Οι καθαρίστριες είναι η πιο πολυπληθή ομάδα. Γνωρίστηκαν με τον καιρό και πάντα συζητάνε, συνήθως πριν ο θόρυβος της μηχανής αφήσει την πρωινή ησυχία.
Σε όλες τις στάσεις που περνάμε υπάρχουν άτομα που περιμένουν, οι θέσεις γεμίζουν .
Μπαίνει το ζευγάρι των πενηντάχρονων που μόνο αν βρει διπλανές άδειες θέσεις θα καθίσει . Κάποιες φορές τους τις παραχωρεί ο κύριος με την τσάντα που μοιάζει σχολική .
Πριν βγει στην λεωφόρο υπάρχουν αρκετοί όρθιοι , από εκεί και μέχρι την Πειραιώς έχουμε την μέγιστη ταχύτητα .
Κάποιες φορές στα μικρά νούμερα της λεωφόρου βλέπουμε πλήθος ανθρώπων που μόλις βγαίνουν από τα κέντρα διασκέδασης και ψάχνουν για ταξί ή φαΐ στις ενημερωμένες για την κίνηση κοντινές καντίνες . ελάχιστες φορές κάποιοι μπαίνουν και στο λεωφορείο, ευδιάθετοι και ομιλητικοί.
Στην στάση κοντά στην πλατεία Κουμουνδούρου μπαίνουν οι μετανάστες με τους μεγάλους μπόγους με εμπορεύματα .
Στην ομόνοια κατεβαίνει το ένα τρίτο των επιβατών ,εκεί κατεβαίνω κι εγώ.
Ρίχνω μια ματιά στο ρολόι, συνήθως ασυναίσθητα, από συνήθεια.
Πέντε και είκοσι .
Ξεκίνησε και σήμερα η ημέρα ...
5 Απρ 2009
27 Ιουλ 2008
Να μην το ξεχάσω
Ο καθένας κάνει μονάχος του την τύχη του και ζει πιο χαρούμενος εκείνος που θα καταφέρει να κοροϊδεύει καλύτερα τον εαυτό του.
Φιοντόρ Ντοστογιέβσκη από το “έγκλημα και τιμωρία”.
Μόλις το διάβασα και θέλησα να το γράψω εδώ για να μην το ξεχάσω.
Φιοντόρ Ντοστογιέβσκη από το “έγκλημα και τιμωρία”.
Μόλις το διάβασα και θέλησα να το γράψω εδώ για να μην το ξεχάσω.
25 Ιουν 2008
__________Σήματα καπνού______
 |
| mobile foto |
Η φωτιά των έμπιστων μοιάζει να θέλει να μας μιλήσει.
Στέλνει σήματα καπνού που θέλουν ανάγνωση.
Κάτι θέλει να μας πει.
Κρίμα να μην μπορούμε να τα ερμηνεύσουμε σωστά.
28 Μαΐ 2008
12 Μαΐ 2008
Με χαρτί και μολύβι. Ιδιογράφως.
 |
| ιδιογράφων |
Τρίτη Λυκείου. Τέλη της δεκαετίας του 80
Η φιλόλογος μας έβαλε να ακούσουμε το “dust in the wind” και μας παρότρυνε να γράψουμε κάτι ακούγοντας το , όποιος ήθελε.
Δεν είναι το πρωτότυπο , το οποίο έχω, αλλά αντίγραφό του.
και την Ξανθίππη.
Προσκαλώ όλους όσους διαβάσουν αυτές τις γραμμές και δεν έχουν “δώσει” αυτόγραφο, να το πράξουν .Οδηγίες στο link των Autograph collectors.
22 Φεβ 2008
Σελίδα 123
Ανταπόκριση στο κάλεσμα της Ξανθίππης.
Οι οδηγίες.
1.Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησε το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.
Τζων Μπαρθ : Το τέλος του δρόμου
Για μένα, τα διαστήματα ανάμεσα σε δυο γυναίκες ήταν συνήθως μεγάλα, και υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν με πειράζει να ζω χωρίς σεξουαλικές συνευρέσεις. Σπάνια με έπιανε εκείνη η κατάσταση ερωτικής έξαψης που βίωσα στη διάρκεια της πρώτης μέρας στη σχολή, τόσο σπάνια όσο οι κρίσεις μανίας μου, και μου περνούσε πολύ εύκολα. Μετά το ένα και μοναδικό παιχνίδι στο οποίο ήμουν καλός, περιέπεφτα σε τέτοιο νέκρωμα, σαν ευνουχισμένο άλογο.
Το πέμπτο βήμα των οδηγιών δεν το ακολουθώ.
Οι οδηγίες.
1.Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησε το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.
Τζων Μπαρθ : Το τέλος του δρόμου
Για μένα, τα διαστήματα ανάμεσα σε δυο γυναίκες ήταν συνήθως μεγάλα, και υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν με πειράζει να ζω χωρίς σεξουαλικές συνευρέσεις. Σπάνια με έπιανε εκείνη η κατάσταση ερωτικής έξαψης που βίωσα στη διάρκεια της πρώτης μέρας στη σχολή, τόσο σπάνια όσο οι κρίσεις μανίας μου, και μου περνούσε πολύ εύκολα. Μετά το ένα και μοναδικό παιχνίδι στο οποίο ήμουν καλός, περιέπεφτα σε τέτοιο νέκρωμα, σαν ευνουχισμένο άλογο.
Το πέμπτο βήμα των οδηγιών δεν το ακολουθώ.
18 Φεβ 2008
1 Ιαν 2008
18 Δεκ 2007
Ένα μικρό απόσπασμα από την ιστορία (μου)
 |
| mother |
Σεπτέμβριος του 1973 σε μια επαρχιακή πόλη.
Μια οικογένεια με δυο μικρά παιδιά ετοιμάζεται να μετακομίσει.
Μπροστά στο σπίτι υπήρχε πολύ λάσπη κι έτσι το γεμάτο πράγματα φορτηγό είχε κολλήσει στον χωματόδρομο.
Μερικά κλαδιά από τα γύρω δέντρα κάτω από τις πίσω ρόδες και το φορτηγό ξεκόλλησε.
Η διαδρομή τεράστια, σχεδόν τριακόσια χιλιόμετρα.
Τεσσάρων χρονών ο μεγάλος γιος, τριών ο μικρός. Ξεκίνησαν για το ταξίδι.
Η μητέρα δεν ήταν ευχαριστημένη για το γεγονός αλλά ο πατέρας είχε ήδη κανονίσει σπίτι και δουλειά.
Το κουρείο που διατηρούσε εκεί δεν απέφερε σημαντικά κέρδη ενώ τα χρήματα από τα έξι χρόνια που ήταν στην Γερμανία, πριν παντρευτεί, είχαν εξανεμιστεί προ πολλού. Η σκέψη του πατέρα ήταν να παντρευτεί και να ξαναπάει στην Γερμανία αλλά η μητέρα το απέτρεψε.
Το νέο νοικιασμένο σπίτι στα περίχωρα της Αθήνας, κοντά σε βιομηχανική περιοχή, ήταν παλιά μονοκατοικία με πέτρινο φαρδύ μπροστινό τοίχο.
Τα παιδιά στην γειτονιά ήταν πολλά, πάρα πολλά. Υπήρχαν οικόπεδα σε πολλά σημεία των γύρω δρόμων ενώ συχνά έβλεπες οικοδομική δραστηριότητα. Τα δυο μικρά παιδιά ήταν ασυνήθιστα σε κάθε τι που έβλεπαν. Δεν είχαν συνηθίσει την παρουσία τόσων ανθρώπων και αντικειμένων κοντά τους.
Η οικογένεια ξεκίνησε από τα περίχωρα του Αγρίνιου για την πόλη του Κορυδαλλού.
18 Νοε 2007
Περί Ζωής
 |
| Ο Θαλής |
Γιατί ζούμε;
Όχι … δεν είναι ένδειξη τάσεων ματαιοδοξίας, είναι μια ερώτηση των εφηβικών μου χρόνων που τώρα δεν μπορώ να απαντήσω, τότε, τουλάχιστον, το έψαχνα.
Γιατί ζούμε;
Θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει κάτι , κάτι που να μοιάζει με απάντηση.
Να μοιάζει αλλά να μην είναι. Σίγουρα δεν θα είναι μια σαφή και οριοθετημένη απάντηση. Σίγουρα.
Θεωρώ πολύ πιθανό να είναι λάθος η ερώτηση. Μάλλον όχι η ερώτηση, το γεγονός ότι έχουμε χωρίσει αυτά που υπάρχουν γύρω μας σε ζωντανά ή νεκρά.
Όχι … δεν είναι ένδειξη τάσεων ματαιοδοξίας, είναι μια ερώτηση των εφηβικών μου χρόνων που τώρα δεν μπορώ να απαντήσω, τότε, τουλάχιστον, το έψαχνα.
Γιατί ζούμε;
Θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει κάτι , κάτι που να μοιάζει με απάντηση.
Να μοιάζει αλλά να μην είναι. Σίγουρα δεν θα είναι μια σαφή και οριοθετημένη απάντηση. Σίγουρα.
Θεωρώ πολύ πιθανό να είναι λάθος η ερώτηση. Μάλλον όχι η ερώτηση, το γεγονός ότι έχουμε χωρίσει αυτά που υπάρχουν γύρω μας σε ζωντανά ή νεκρά.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι νεκρό γύρω μας. Ο αέρας, οι πέτρες και το χώμα είναι κομμάτι ενός μεγαλύτερου οργανισμού.
Ναι, έτσι πρέπει να είναι.
Κατά τον ίδιο τρόπο που ένα … κόκαλο ή … κύτταρο δεν ξέρει από μόνο του, ή έτσι πιστεύουμε, ότι αποτελεί μέρος ενός ανθρώπου, ενός οργανισμού, έτσι και η γη είναι μέλος ενός μεγαλύτερου ζωντανού οργανισμού ή είναι και “αυτόνομα” ζωντανή.
Δεν μπορώ να φανταστώ ότι κάτι νεκρό, όπως η αστρική σκόνη από την οποία αποτελούμαστε, να γέννησε κάτι ζωντανό.
Απλά όλα είναι και ήταν ζωντανά από την αρχή.
Και τα ζώα και τα φυτά και ο αέρας και το νερό και το χώμα και οι πέτρες. Έτσι όπως έλεγε και ο Θαλής ο Μιλήσιος .
Η ερώτηση γιατί ζούμε είναι η ίδια με την ερώτηση: Γιατί υπάρχουμε; δηλαδή γιατί υπάρχει η ύλη και ο χρόνος; Η απάντηση είναι άγνωστη σε μένα.
Η ερώτηση γιατί ζούμε είναι η ίδια με την ερώτηση: Γιατί υπάρχουμε; δηλαδή γιατί υπάρχει η ύλη και ο χρόνος; Η απάντηση είναι άγνωστη σε μένα.
1 Ιουν 2007
Για την Αμαλία
Μια ματιά στο blog της.
Μια ματιά στο blog των bloggers γι αυτήν.
Μια ματιά στο λουλούδι για την Αμαλία.
ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΝΟ.
Μια ματιά στο blog των bloggers γι αυτήν.
Μια ματιά στο λουλούδι για την Αμαλία.
ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΝΟ.
6 Φεβ 2007
20 Ιαν 2007
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)